Vrijdag 23 september
Om 6.00 uur de wekker, omdat ik om 6.30 uur in de lobby moet zijn om Hugo naar Hotel Haarhuis te brengen. Er is nog geen “kip” op de weg, dus we zij lekker op tijd. Om 7.00 uur komt het busje en ik ga terug naar het hotel voor de dag met het team. Een kopje thee en dan 8.30 uur ontbijten.
Om 9.00 uur staat het hele team klaar om naar de training en vervolgens fitness te gaan op Papendal. Ze zijn heel netjes op tijd (gisteren hebben ze van de teammanager een uitbrander gekregen over het te laat komen). Terwijl we naar Papendal lopen, kletsen we daar nog even over.
Na de zaaltraining lopen naar de fitnessruimte. Daar blijkt het team van Bulgarije bezig te zijn en het blijkt dubbel geboekt te zijn. Dus ik kom weer in actie.
Een andere fitnessruimte wordt ons toegewezen. Maar alleen voor deze keer, word er heel nadrukkelijk bij gezegd. Het is een prachtige ruimte met uitzicht op de golfbaan van Papendal. Iedereen heeft zijn eigen programma en ik train zelf ook. Natuurlijk zorg ik dat ik niemand in de weg loop.
Op de terugweg naar het hotel oefen ik met een van de speelsters alle namen. Ik ken ze bijna.
De andere 5 speelsters zijn ondertussen in het hotel. En na de lunch gaan we weer naar de trainingshal voor de training met (eindelijk!) het complete team.
De analist van het team en de analist van België willen vanavond naar de wedstrijd Nederland-Kenia. Dus ik regel vervoer en ik besluit om samen met de teambegeleiderster van België (Eef) mee te rijden om deze wedstrijd live te kunnen zien. Met onze accreditatiekaarten mogen we namelijk altijd naar binnen.
Tijdens de training vraagt een van de speelsters of ik haar naar Arnhem wil brengen, want ze wil daar nog iets halen. Dit past nog net in het schema, want om 18.00 uur hebben ze weer een meeting met de speelsters en hun team-sportpsycholoog.
Dus om 16.30 uur drop ik twee speelsters bij het station en rijd ik een rondje Arnhem, wacht even op een parkeerplaats, en pik ze om 17.30 uur weer op. Ondertussen regel ik dat de speelsters een nieuwe fotoshoot krijgen met de juiste outfit vlak voor de eerste wedstrijd aanstaande zaterdag. Ze zijn er heel blij mee.
Samen met de analisten en Eef gaan we naar de openingswedstrijd van Nederland. Wat een kabaal!! Wat een sfeer!! Ontzettend veel oranje!! Zelfs live muziek met tussen de sets een optreden van Emma Heesters en een optreden van een groep soort hip-hop dansers.
Nederland won gemakkelijk de wedstrijd met 3-0. Na de wedstrijd zoeken we vervoer voor de terugweg. Dit loopt niet helemaal vlekkeloos, maar we komen terug bij het hotel.
Nog een hapje eten, een drankje en weer lekker voldaan slapen.
Zaterdag 24 september
De dag van “onze” (ik begin er al een beetje bij te horen) eerste wedstrijd tegen België!! Ontbijt staat gepland om 7.30 uur en lunch om 10.30 uur. Ik ben mooi op tijd bij het ontbijt, maar niemand van het team komt. Blijkt dat ze zelf bedacht hebben om ontbijt en lunch te combineren naar een laat ontbijt. Logisch… maar ik had het graag willen weten, want een uurtje langer uitslapen was lekker geweest.
Na de lunch gaat het team naar de vergaderruimte voor de voorbereiding op de wedstrijd met een video-analyse. In de ruimte gaan alle luxaflexen dicht, zodat niemand iets kan zien.
Ik check of de chauffeur op tijd voor het hotel staat vandaag. Hij moet er 15 minuten voor vertrek zijn. Yep, hij is er. Pfff, op dit soort dagen moet alles natuurlijk vlekkeloos verlopen.
Een van de trainers van België (zij verblijven ook in ons hotel) geeft me een schouderklopje en zegt dat ik hun team moet aanmoedigen. “Helaas, dat gaat niet gebeuren”, met een sportieve lach natuurlijk.
De analist van Puerto Rico geeft aan dat hij morgen naar een paar wedstrijden wil, dus ik regel vervoer voor hem. 11.30 uur staan de bussen van België en Puerto Rico voor de ingang. Het team is mooi op tijd.
Ik neem 14 handdoeken mee vanaf het hotel, zodat de speelsters tijdens de wedstrijd een handdoek hebben. Ik app naar de “arrival-app” hoe laat de verwachte aankomsttijd is, zodat de pers op dat moment klaar staat. Tijdens de rit wordt Puertoricaanse muziek geluisterd, met een stevig volume. Dus het is gezellig in de bus.
We zijn mooi op tijd bij het Gelredome. Het team stapt allemaal voor uit de bus waar de cameraman staat.
De speelsters gaan naar de kleedkamer en ik check of de fotograaf klaar staat voor de fotoshoot. Helaas, geen fotograaf te bekennen. Dus bellen met de organisatie “Waar is de fotograaf” …en op het laatste moment komt de fotograaf aangerend en maakt, zonder een professionele achtergrond en verlichting, van iedereen één foto.
De speelsters gaan naar het Main-court en beginnen een uur voor de wedstrijd hun warming up. En ik sta te genieten van alles wat er om me heen gebeurt. Er komt een man vanaf de tribune naar Hugo lopen en zij praten wat in het Spaans.
Vervolgens wijst Hugo naar mij en vraagt of ik kom. Krijg ik van deze man een mooi trainingsjack van Puerto Rico! Ik ben zoooo blij dat ik hem meteen spontaan een knuffel geef. Daarna denk ik… pfff, wat deed ik nu weer. Met trots draag ik het jack, ookal heb ik het bloedheet.
Wat een kabaal weer! Maar nu was ik voorbereid en het is iets minder dan bij de wedstrijd van Nederland.
Ze blijken nog niet hun beste spel te laten zien en verliezen de wedstrijd met 3-0. De orkaan en de gevolgen daarvoor voor hun families heeft veel impact. Helaas niet positief.
Ze accepteren het verlies en babbelen hun heerlijke taal (waar ik helaas niets van begrijp) samen verder. Terug in het hotel nemen de meesten een kop koffie in het restaurant en praten ze nog wat na.
Ik heb ondertussen al verschillende contacten met diverse mensen gehad die betrokken zijn bij de teamactiviteit in de gemeente Lingewaard voor morgen. Het gaat over het schema voor de geplande clinic en vervolgens het ontvangst van het team in Huissen bij de Buitenpoort. Het belooft leuk te worden!
Het is de laatste avond voor Karin, want haar team Polen vliegt morgen terug om het toernooi in hun eigen land verder te spelen. Dus we gaan nog een keer naar de bar voor een afzakkertje.
Zondag 25 september
We ontbijten om 9.30 uur en om 10.00 uur wandelen we naar de trainingshal op
Papendal. Tijdens de training help ik mee om de ballen te verzamelen die om je oren vliegen. Vervolgens anderhalf uur fitness in de “saaie” fitnessruimte. Hugo vraagt of er een bloedonderzoek geregeld kan worden voor één van de speelsters. Ze voelt zich niet helemaal top. Dus ik ga ondertussen uitzoeken hoe ik dat ik gang kan zetten. Het blijkt dat ik hiervoor de WK arts nodig heb. Als ik zijn gegevens heb neem ik contact met hem op. Hij heeft informatie nodig. Dus de fysio van het team wordt hiervoor ingezet. Morgen zal ik de benodigde formulieren ontvangen. Nogeven de laatste contacten over de clinic en het ontvangst en we gaan onderweg naar Huissen. Ik informeer onderweg Quint (van Stichting Welzijn Lingewaard) dat we onderweg zijn, maar vanwege de wedstrijd van Nederland is het druk in Arnhem. Helaas heeft de chauffeur de verkeerde route genomen. We komen 15.20 uur aan bij Sporthal De Brink, waar we buiten door Quint opgewacht worden en hij begeleidt ons naar de hal. Daar worden we ontvangen worden door de Burgemeester Nelly Kalfs en twee wethouders Aart Slob en Johan Sluiter. Maar ook door circa 50 kinderen. Na een kort welkomstwoord door Eric Lenselink namens de twee aanwezige volleybalclubs neemt onze burgemeester ook nog kort het woord. Het team krijgt een tas met lokale en typisch Nederlandse producten. En een fotolijstje met een foto van de meiden die bij het diner waren afgelopen woensdag. Ze vinden het echt geweldig. En ik geniet mee. De speelsters worden verdeeld over drie velden en gaan samen met de trainers aan de slag om een training te verzorgen. Iedereen geniet zichtbaar. Ik ook! Fijn om mijn man Theo, die samen met mijn nichtje Suzan gekomen is, weer even te zien. Aan het eind van de clinic willen de kinderen graag handtekeningen. Maar daar komt geen einde aan. De speelsters kunnen geen nee zeggen en ik zie hoe graag ze het willen. Nog één foto met het team door de fotograaf Hennie en we gaan weer de busjes in om naar De Buitenpoort te gaan.
De teammanager Hugo vraagt of we even bij Jumbo kunnen stoppen voor wat boodschappen. Ik heb beloofd dat we dat op de terugweg zullen doen. Bij de Buitenpoort staat een podium voor de Duitse Middag (traditie tijdens de kermiszondag) waar de speelsters op worden ontvangen. Puertoricaanse muziek wordt gedraaid en de speelsters zijn onder de indruk van de mensen en het enthousiasme. Vervolgens krijgen ze van Theo Huisman (Huisman Sport) en Herman van Gellecum (Buitenpoort) warme sweaters uitgereikt om de kou in Nederland te kunnen trotseren. Ze zijn tenslotte 34 graden gewend. Na nog een rondje salsa van de speelsters op het podium. Er wordt nog een foto gemaakt van het team met de nieuwe sweaters en wij vertrekken richting Jumbo in Huissen. Daar gaat het hele team naar binnen met een mandje en kopen lekkere dingen. Ik probeer me in te houden, maar besluit uiteindelijk toch maar twee zakken pepernoten, één strooigoed en één zonder chocolade, te kopen. Kan ik hopelijk snel mee trakteren na een gewonnen wedstrijd. Ook het personeel van Jumbo is onder de indruk. Een meisje mag een foto maken en kan nu haar zus jaloers maken.
We hebben deze dag veel nieuwe fans gekregen! Wat later dan gepland gaan we terug naar het hotel. Maar iedereen vond het ech ECHT heeeel leuk.
Na het diner gaat iedereen vroeg slapen, want het was toch een vermoeiende dag en morgen spelen we tegen Italië, dus moeten we uitgerust zijn. De andere teambegeleiders zijn nog niet in het hotel, dus ik besluit ook lekker te gaan douchen en op tijd naar bed. Even lekker bijslapen.