Oldstars geven energie

In dit verhaal vertellen enkele spelers over hun bevindingen en worden sommigen voorgesteld.

‘’Oldstars is en blijft een bijzondere club’’, aldus oud-fysiotherapeut Marten van der Ploeg (69). ‘’Zeldzaam vind ik de vrolijke sfeer en openheid: van flauwe humor in de kleedkamer tot levensbeschouwende zaken in de kantine. Ik voel mij hier helemaal thuis en geniet elke keer opnieuw.’’

Zoals bekend zijn de leden afkomstig van de 7 Lingewaardse voetbalverenigingen: De Bataven, GVA, HAVO, Jonge Kracht, RKHVV, Sportclub Bemmel en SV Angeren. Om de 3 weken wordt er bij een andere club getraind. SV Angeren stelt haar accommodatie ook de gehele zomer en op dinsdagen beschikbaar.

De basisspelregels: geen keepers, buitenspel en slidings; niet rennen, weinig fysiek contact, de bal niet boven heuphoogte spelen. Twee appgroepen zorgen voor samenhorigheid, informatie, humor en troost.

Henk Neijenhuis (69), broer van Oldstar Lambert, is een van de laatste instromers. Tijd voor een introductie. ‘’Ik woon sinds 1985 in Angeren. En ik was en ben nog steeds (gedeeltelijk) hovenier. Met plezier heb ik bijna 50 jaar gevoetbald, in de jeugd bij Jonge Kracht en nog een blauwe maandag in het eerste. Later speelde ik bij SV Angeren. Was vooral rechtsbuiten. Ik werd ook wel Snelle Henkie genoemd. Ben bij de Oldstars gegaan vanwege de behoefte aan beweging, fit blijven en gezelligheid. Mijn passie voor voetbal is blijven kriebelen. De saamhorigheid spreekt me erg aan. Men is zeer positief zowel in als buiten het veld. Ook de kleedkamerhumor ontbreekt niet. Alleen al hiervan krijg ik energie.’’

Relatief nieuw is ook Sjaak van der Welk (63) uit Doornenburg. Ook Sjaak was geen basisspeler in een eerste elftal. Sterker nog: ‘’Ik ben al op mijn 25ste gestopt door een slepende enkelblessure. Voor een jonge horecaondernemer (niet goed verzekerd) was het niet verstandig om te blijven voetballen.’’

Maar nu zegt Sjaak zich met de week fitter te voelen. ‘’Het walking football wordt vooral op kunstgras gespeeld. Mede daarom is er een lange warming-up en heb ik geen last (meer) van blessures. Na ruim 2 uur sporten wordt er flink gedold in de 3e helft, want die hebben we natuurlijk ook. Soms zijn de gesprekken wat serieuzer, bijvoorbeeld als er iemand een wat mindere tijd heeft. We zijn een sociale groep, we helpen elkaar waar we kunnen.’’

Hij vervolgt: ‘’Ik ben chauffeur bij Volvo Henk Scholten. Door een schoolvriend, André Pruijn, ben ik bij de Oldstars terechtgekomen. Mijn club is GVA. Ik heb 6 seizoenen in het 2e elftal gespeeld. Een leuke tijd. Mijn beste prestatie was in een uitwedstrijd tegen RKHVV waar we met 2-4 wonnen en ik als verdedigende middenvelder 2 keer scoorde. Voor iemand met mijn statuur een wereldprestatie, haha. Later ben ik nog 6 jaar jeugdvoorzitter geweest, samen met Louis Cornelissen. Enorm leuk om tal van zaken te organiseren, zoals sinterklaasmiddag, carnaval, superstarwedstrijden, sportkamp en slotweekend.’’

Veel waardering heeft Sjaak voor de jaarlijkse fitheidstest door Marten en medewerkers. ‘’Ik ben nogal aan de maat, dus dit is zeer welkom.’’ 

‘’In het partijspel vieren we elk doelpunt alsof we de Champions League aan het winnen zijn. Ik hoop nog lang bij deze club te blijven. Ook vanwege het maatschappelijke aspect. Zo wordt er geklust bij verenigingen, zwerfafval opgeruimd, geassisteerd bij of deelgenomen aan evenementen (zoals Integrade, Roparun, Actie Voedselbank, spelletjesochtend, verkeer regelen bij wandelvierdaagse).’’

‘’Momenteel hebben we rond de 40 leden. Er mag nog wel wat bij, ’s zomers zijn er namelijk behoorlijk wat afzeggingen.’’

Tevreden over de spelregels? ‘’Die zijn simpel en duidelijk. Alleen bij sommige verenigingen zijn de goaltjes zo klein dat een doelpunt maken nauwelijks mogelijk is. Die mogen van mij groter.’

Willy Bongers speelt al wat langer bij de Oldstars. ‘’Ik vind het telkens weer een aandoenlijk tafereel om met een stel oude mannen een balletje te trappen. Het zijn bijna allemaal pensionado’s, de meesten in de 70 met een grijze of kale kop.’’

‘’Al bij aankomst op het sportpark wordt de toon gezet: ‘Hallo maatje’ of ‘Beste vriend’. Bij ons Bemmelnaren wordt het er nog eens dunnetjes ingewreven: ‘Welkom kwartjesminsen’. De geblesseerde krijgt bij terugkomst een schouderklopje: ‘Fijn dat je er weer bij bent’. Na een bakkie troost van de kantinebaas gaan we de kleedkamer in. Zoveel jaren later is er in de pikorde niet veel veranderd. De een is nog net zo’n herriemaker als vroeger, de ander kruipt bescheiden in een hoekje en er zijn de lolmakers voor de nodige ontspanning. Nadat iedereen zich keurig in het tenue heeft gehesen, staat op het veld de trainer ons op te wachten. Hij doet een kort woordje en vervolgens wordt er serieus getraind met als afsluiting 3 partijtjes voetbal. Bij de meeste mannen zit winnen en verliezen nog in hun genen en zijn het echte wedstrijdjes. Af en toe moet een enkeling tot de orde worden geroepen, omdat hij nog te veel peper in de kont heeft. Als het per se gaat om winnen of verliezen, haak ik snel af. Daarom geniet ik ook zo van een rondje joggen. Lekker lopen door de polder, dan kan ik alleen maar winnen of verliezen van mezelf. Je kunt ook teamplayer zijn voor sfeer en teamgeest, zonder prestatiedruk. Daar zou ook bij de jeugd meer de nadruk op moeten liggen.’’

‘’Tijdens het spelletje herken je nog wel de pingelaar, de spelverdeler, de robuuste verdediger en de goaltjesdief van vroeger. Ook de kinderlijke ondeugd zie ik terug, gelukkig is de VAR overbodig. Na de cooling-down zijn we het winnen of verliezen snel vergeten. De vermoeidheid is van de gezichten af te lezen. Als het stelletje onder de douche staat, kun je wel zien dat de jaren gaan tellen. Daarna schuift iedereen - fris ruikend naar munt-, appel- of lavendelshampoo - aan een lange tafel voor een gezellige derde helft. Is er een jarige dan wordt hij uit volle borst toegezongen. Met een uurtje lekker bijkletsen en veel humor, proberen we voor even de zorgen opzij te zetten. Dit alles maakt van een middagje Oldstars iets bijzonders. Er is een echte voetbalvriendschap ontstaan waarbij het niet uitmaakt of je in de eerste, de kelderklasse of nooit hebt gevoetbald. ‘’

Sinds januari heeft de Oldstars een nieuwe voorzitter. Leo Doeleman heeft de hamer overgenomen van Gerard Böhmer. ‘’Ik ben van beroep asfaltverwerker. Vanaf mijn 12de voetbalde ik bij Bemmel, daarna bij DVOL en De Bataven. Ben als keeper begonnen en als spits of rechtsbuiten geëindigd. Ik was erg snel, maar ook een gezelligheidsvoetballer. Ben nog kampioen geworden met DVOL. Ik ben door Antoine overgehaald om bij de Oldstars te komen. De gezelligheid na het trainen doet de rest. Ik heb ja gezegd tegen het voorzitterschap vanwege het sociale aspect. Voorbeelden hiervan zijn het meedoen met de jaarlijkse Integrade en eenmaal per maand samen trainen met parkinsonpatiënten. Ik vind het mooi wat we bewerkstellingen met ons ploegje. Een opmerking van de barman bij GVA zegt genoeg: ‘’De omzet moest omhoog, maar over de winst is niet gepraat.’’

Er zijn Oldstars die nooit eerder in clubverband hebben gevoetbald, zoals Marten en Albert Munster. Dat geldt eveneens voor Henk van Gelder (77) uit Angeren. ‘’Ik was meet-en regeltechnicus en had later een eigen bedrijf in Technische Automatisering. Ik heb alleen gevoetbald met jongens in de buurt.’’

‘’Ik kende enkele mensen die al lid waren van de Oldstars. Omdat ik meer wilde sporten ben ik een keer gaan kijken. Het sprak me direct aan.’’

‘’Al na twee weken raakte ik, ondanks alle waarschuwingen om het rustig aan te doen, toch geblesseerd aan de kuiten en moest ik een paar weken rust houden.’’

‘’In het begin zei wijlen Wim van Rijn tegen me: ‘Je kunt er geen hout van’. En dan is het leuk dat je later van Harry Bouwman te horen krijgt: ‘Ik ben verrast hoe snel je het spelen hebt opgepakt’.”

‘’Vorig jaar maakte ik in een partijtje wel 5 goals. Alles liep vlot, we hadden een team dat heel goed samenspeelde. Ik vond het heel bijzonder. Daarna is dit dan ook niet meer voorgekomen.’’

Nog tips? ‘’Minder gemekker.”

‘’Ik hoop nog lang mee te doen. Ik vind voetballen leuker dan ik ooit gedacht heb.’’.

En wat zijn de ervaringen van onze trainer Chris Rietveld (69) uit Bemmel? ‘’De verbondenheid met elkaar is heel bijzonder. In het oog springend vind ik de terugkeer van Jan Stienstra die na een hersenoperatie weer meevoetbalt, en jawel, voor het eerst kan horen!’’

‘’Er zijn in onze groep grote verschillen in voetbalvaardigheden en inzichten. Op het oog makkelijke oefeningen zijn niet voor iedereen te begrijpen en uit te voeren. Toch doet iedereen zijn best.’’

Chris werkte als farmacochemicus en toxicoloog, en speelde bij SV Dodewaard en HAVO. En heeft ervaring als docent.

Zijn er overeenkomsten tussen lesgeven aan pubers/adolescenten en voetbaltraining aan ouderen? ‘’Jazeker, de trainingen aan ouderen zijn uitvoerbaar, mits op het niveau van 10-jarigen met de ondeugendheid en niet-luisteren zoals bij pubers.’’

Waar krijg je energie van? ‘’Dat iedereen zijn best doet om oefeningen uit te voeren en dat allen plezier hebben als het lukt.’’

Nog een kleine anekdote? ‘’De berisping van Harry richting 2 spelers (Harry valt soms in voor Chris, AQ). De een kwam te laat en ging meedoen zonder zich te melden, de ander ging zonder iets te zeggen tijdens de warming-up andere oefeningen doen, nadat hij schoenen had gewisseld. Dat is not done bij een voetbaltraining. Altijd zorgen dat je tijdig de trainer inseint.’’

 Wat vind je lastig? ‘’Soms luisteren de spelers niet of kletsen als oude wijven.’’

Albert (70) uit Bemmel, die in zijn werkzame leven actief was op juridische afdelingen van overheidsorganisaties, heeft behoefte de hand in eigen boezem te steken. ‘’Een beetje pijnlijk was de donderspeech van co-trainer Harry. Hij verweet mij divagedrag. Op twee achtereenvolgende vrijdagen had ik, zonder iets te zeggen, de warming-up van de groep verlaten. Ik was naar de kant gelopen en korte tijd later weer op het veld teruggekeerd. Daar sloot ik mij echter niet aan bij de balvaardigheidsoefeningen van de groep, maar ging in mijn eentje loop- en sprintoefeningen doen. Dat schoot bij Harry en een deel van de groep in het verkeerde keelgat, met als gevolg die stevige uitbrander. Natuurlijk had ik wel een goede reden voor mijn op het eerste gezicht vreemde gedrag. Ik was namelijk naar de kant gegaan om wegens het natte gras schoenen met meer grip aan te trekken. Die zaten helaas niet erg lekker. Door het doen van die oefeningen probeerde ik een beter gevoel te krijgen. Maar ik had de voor mij verrassende commotie moeten voorkomen door vooraf de trainers in te lichten. Hoe dan ook, het is best een aparte ervaring om kort na je 70ste verjaardag een standje te ontvangen op grond van vermeende sterallures. Je leert ook als oudere sporter steeds weer bij!’’

Albert vervolgt: ‘’Naast de partijtjes vind ik de rek- en strekoefeningen het leukst. Ik beschouw het elke keer als een uitdaging om te testen hoe lenig ik nog ben. Ik heb ook veel baat bij de loop- en sprintoefeningen. Soms moet ik mij namelijk haasten om een bus of trein te halen. Het is dan een groot voordeel als je in staat bent 100 tot 200 meter te rennen.’’

‘’Tijdens de partijtjes ben ik, na Antoine, waarschijnlijk de speler die de meeste meters maakt. Ik ben bijna altijd in de buurt van de bal te vinden. Tactisch niet best. Positiespel en doseren is verstandiger. Ik heb nooit competitie gespeeld en voetbal nog steeds op dezelfde wijze als in mijn kindertijd: volg de bal waar die ook is. By the way, ik was onlangs scheidsrechter bij een internationaal voetbaltoernooi voor teams onder 9 jaar. Ik zag dat de jongste jeugd anders voetbalt. Ik heb genoten van hun slimme manier van spelen.’’

‘’Ik zou mijn vele meters in de partijtjes niet kunnen maken zonder te sprinten. Eigenlijk ben ik dus een notoire overtreder van de spelregels. Gelukkig is hoofdcoach Chris op dit punt niet zo streng en co-trainer Harry ziet ook vrij veel door de vingers. Ik zou het liefst minimaal drie tegenstanders willen passeren voordat ik de bal afgeef. Nu lukt de eerste passeeractie meestal wel, maar bij de tweede loop ik vaak vast en lijd ik balverlies. Wanneer ga jij nou eens effectief voetballen?, hoor ik dan. Mijn antwoord: dat zit niet in me!’’

Albert nuanceert: ‘’Ik ben tijdens partijtjes niet alleen bezig met mijzelf. Ik let ook sterk op andere spelers en dan bedoel ik niet zozeer de toppers. Het meest geniet ik juist wanneer spelers van wie ik het niet direct verwacht, iets leuks laten zien. Dat kan ook in kleine dingen zitten zoals een korte pass op maat of het doorspelen van de bal met een voor hun doen snelle voetbeweging.’’   

Zoals bekend houdt Marten ‘het fysiek’ in de gaten. ‘’De gemiddelde leeftijd komt boven de 70 te liggen. De in het algemeen fitte senioren hebben een langere hersteltijd nodig na een peesblessure of spierverrekking. Op een enkele uitzondering na konden alle geblesseerden weer herintreden. Langzaam het lijf laten wennen aan de specifieke voetbalbelasting is het devies voor een goed herstel, zelfs bij zichtbare slijtage van heup of knie. Tijdens de jaarlijkse test scoren onze leden beter dan die in de vergelijkbare leeftijdsgroep. Er zit nog weinig sleet op deze senioren. Onze trainers verdienen een groot compliment voor de zorgvuldig en gedegen voorbereide trainingen.’’

‘’Naast het voetbal valt de deelname aan vrijwilligerswerk op’’, aldus Marten. ‘’Het kost geen moeite om mensen te vinden voor klusjes bij de voetbalclubs of voor hulp bij evenementen. En het siert deze groep dat men sterk rekening houdt met eenieder, ondanks de grote verschillen. Al heb ik nooit gevoetbald, ik leer graag van de cracks, die mij op hun beurt ook graag onderwijzen.’’

Naast de hierboven door de spelers genoemde voorbeelden van hulpvaardigheid, zit er overigens alweer een nieuw initiatief aan te komen; en wel in samenwerking met Sportservice Lingewaard en het Alzheimercafé. Dat luistert naar de naam ‘Voetbalherinneringen’. Het idee: mensen met dementie, oud-voetballers, toeschouwers en andere geïnteresseerden in de vertrouwde omgeving van speelveld en kantine, herinneringen op laten halen, met behulp van oude foto’s en verhalen. Dat geeft deze mensen weer vreugde en blijdschap. Ofwel: zingeving door herbeleving.

Onze secretaris Gerard Böhmer (77) uit Huissen is daar een groot voorstander van. Ook in zijn werkzame leven, als projectleider in de bouw, kende hij een groot verantwoordelijkheidsgevoel en hij herkent dat bij anderen. ‘’Wat mij altijd bij zal blijven is het overlijden van onze leden Wim van Rijn en Geert Pruijn. Wim als penningmeester met een groot plichtsbesef en inzet. Geert was met zijn leeftijd (80’er) onze echte veteraan. Ook onze zomerbijeenkomsten samen met de dames is een welkome happening. Deze activiteiten en de trainingen geven mij energie om samen met deze geweldige groep door te gaan.’’

Hilariteit is, zoals gezegd, nooit ver weg bij de Oldstars. Gerard: ‘’Zo was ik een keer, samen met Herman Witjes, op bezoek bij de wethouder om subsidie te vragen voor ons clubje. En met succes. Wij blij. Bij het verlaten van zijn werkkamer vroeg de wethouder wat we met het geld zouden gaan doen. Herman: ‘In elk geval niet meer voor kraamvisites’. Dat was even lachen, ook door de wethouder.’’

erard concludeert: ‘’Het mooie van de huidige groep is dat wij een goede mix hebben en elkaar zonder omwegen kunnen zeggen wat ons dwars zit. De acceptatie is best groot. Laten wij dat zo houden.’’

Nog wensen? ‘’Fysiek ga ik achteruit. Maar goed, dat hoort bij het ouder worden en daar kan ik mee leven. Trouwens, ik ben niet de enige. Vandaar dat wij nieuwe en jongere leden uit Lingewaard moeten hebben. En een extra trainer om onze doelstelling met kernwaardes voort te kunnen zetten.’’

Filmbeelden: YouTube (zoekwoord: Oldstars Lingewaard)

Aanmelden voor Oldstars Lingewaard: via de voetbalverenigingen in Lingewaard.

Belangstellenden kunnen 3 keer vrijblijvend meetrainen voordat ze beslissen wel of niet lid te worden.

Antoine Queens